In 1730 hield paus Clemens XII een wedstrijd voor architecten. De opdracht: ontwerp een fontein, regels of voorwaarden zijn er niet. Nicola Salvi’s gigantische ontwerp met de zeegod Neptunus won. De bouw ging van start in 1732, maar de voltooiing heeft Salvi nooit meegemaakt: pas in 1762, elf jaar na zijn overlijden, was de wereldberoemde Trevifontein was een feit.
Het heldere water van de Trevifontein
Het water in de Trevifontein is afkomstig van het aquaduct Acqua Vergine; volgens kenners destijds het zachtste en best smakende water van heel Rome. Iedere dag werden dan ook grote vaten met fonteinwater naar het Vaticaan gebracht. Het water was schijnbaar zó goed, dat Engelsen die in Rome woonden het gebruikten om hun thee te zetten. In 1961 werd het water echter ondrinkbaar verklaard. Vandaag de dag wordt het Treviwater door pompen gezuiverd en is het water dat uit de leidingen komt even school als dat in uw hotel. In principe is het drinkbaar, mits u het direct uit de pomp drinkt en niet uit het basin – als u het erop durft te wagen.
Het decor van muntjesgooiers
De Trevifontein is het decor van muntjesgooiers. Het gerucht wil dat wie een muntstuk over zijn schouder in de fontein werpt ooit terug zal keren naar Rome. Twee muntjes garandeert een ontmoeting met de grote liefde en drie muntjes levert een huwelijk met een Romein op. De munten blijven overigens nooit langer dan zeven dagen onder water; ze worden wekelijks verzameld door de gemeente Rome en aan een goed doel geschonken. De Trevi-fontein figureerde in talloze films, maar de bekendste scène komt uit Fellini’s ‘La Dolce Vita’. In deze klassieker neemt de wulpse Anita Ekberg een bad in de Trevifontein.
Voorgestelde bestemmingen
